2024-2025

 

ΚΟΙΜΗΣΟΥ

Γιε μου όμορφε, γιε μου καστανομάλλη,

που η πλάση σε ζηλεύει κι έχεις χάρη μεγάλη.

Στην αγκαλιά του ύπνου χαρίσου

κι εγώ θα 'μαι δίπλα σου, μαζί σου.

Κοιμήσου γιατί σε περιμένουν χρόνια

που είναι ανήκουστα στα παραμύθια όλα.

Μες στη νύχτα μην ξυπνήσεις

γιατί πλάσματα άγρια θ' αντικρίσεις.

Γλυκά ο ύπνος αν σε πάρει μαζί

με τον μπαμπά στο γήπεδο θα πας.

Κι αν κλάμα δεν ρίξεις

η μαμά παιδικά θα σου δείξει.

Κλείσε τα μάτια σου, παιδί μου,

και οι γονείς θα έχουν μεγάλη χάρη,

που έχουν να κοιμηθούν εδώ και κανά βράδυ.

Κοιμήσου, όμως θέλω να ξέρεις

πως είσαι της μαμάς και του μπαμπά

το δικό μας αστέρι.

                                                                                                              Ναϊάντα Υμεράι

ΩΣΤΕ ΕΤΣΙ ΑΠΛΑ ΞΕΧΝΙΟΜΑΣΤΕ;

Θυμάμαι που κάποτε ήσουν το αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου.

Όμως τώρα οι δρόμοι μας κυλούν σε διαφορετικές κατευθύνσεις.

Και δεν είναι αυτό το μόνο ενοχλητικό!
Αλλά πως πνίγομαι στη λήθη...

Στον δικό μου τον βυθό που ηλιαχτίδα δεν τον αγγίζει.
Παρά μόνο διατηρεί ένα φυλαχτό
που σιγά σιγά διαβρώνει με το πέρασμα του χρόνου.

Γιατί να ξεχνώ πως ήταν το φυλαχτό που πάντα κρατούσα σφιχτά;
Το φορούσα πάντα στις πιο σημαντικές στιγμές
αλλά και σε εκείνες που έμοιαζαν με βαριά φορτία.

Τόσα αναπάντητα γιατί…
που ο καθένας μας μπορεί να φοβηθεί
και να μην τα παραδεχτεί.

Πώς γίνεται τα φυλαχτά μας να γίνονται όνειρα
που τα πατάει η ανατολή, που πια δεν μας προσελκύει,
και γίνονται θραύσματα του χρόνου, που, όπως λέει κι ο λαός,  
τελικά είναι ο καλύτερος φίλος και εχθρός;

Μας κάνει να αποχαιρετούμε ονειρικές αναμνήσεις
που τη μνήμη μας χαράζουν
όμως την καρδιά μας την σπαράζουν.

                                                                                                              Ναϊάντα Υμεράι

 ΠΑΙΔΙ ΓΛΥΚΟ ΣΑΝ ΖΑΧΑΡΩΤΟ

Παιδί μου γλυκό, που 'σαι σα ζαχαρωτό,

αποκοιμήσου στην αγκαλιά μου με αυτό

το νανούρισμα που για σένα θα πω.

Παιδί μου γλυκό, για σένα πάντα θα 'μαι εδώ,

όταν στενοχωριέσαι εσύ, στενοχωριέμαι κι εγώ,

όταν χαίρεσαι εσύ, άλλο τόσο χαίρομαι κι εγώ.

Εγώ που για σένα όλα τα τολμώ,

από σένα θέλω να είσαι χαρούμενη

και να σπουδάσεις ή να φτιάξεις τη ζωή σου

κι εγώ θα σου φέρνω απ' την πόλη 

τα ζαχαρωτά που λιγουρεύεσαι.

Για σένα όλα τα φροντίζω,

την προίκα σου και τα χρυσαφικά

σου τα έχω φυλαγμένα.

Παιδί μου γλυκό, 

για μένα είσαι η καρδιά μου κι η ανάσα μου,

που χωρίς αυτά δε ζω.

Παιδί μου γλυκό, 

να 'ξερες πόσο σ' αγαπώ.

                                                                                                              Ναταλία-Γκλόρια Σιούτη

ΤΟ ΤΡΕΛΟ ΠΑΙΔΙ

Ένα ποίημα προσπαθώ να γράψω

αλλά πού... με αυτό το άδειο το μυαλό;

Θα αναρωτιέστε ποια είμαι εγώ,

αλλά θα σας το κρατήσω μυστικό.

Θα λέτε "ποια είναι αυτή η χαζή;",

αλλά είμαι πολύ τρελή.

Θα λέτε "τι είναι αυτά τα χαζά;",

αλλά λέω πολλά τρελά.

Βλέπετε, σας τα γράφω χύμα,

γι' αυτό κι εσείς να μου ψηφίσετε το ποίημα.

Ελπίζω να σας διασκέδασε

και το χειλάκι σας να γέλασε.

Ελπίζω να γελάτε με το ποίημά μου

γιατί κι εγώ το γράφω απ' την καρδιά μου.

                                                                                                              Ναταλία-Γκλόρια Σιούτη

ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Κορίτσι μου μικρό, κορίτσι μου γλυκό,

κοιμήσου να ξεκουραστείς

και στα όνειρά σου να δεις

ότι ζεις σε μία πόλη μακριά απ' το σκοτάδι

που αυτός ο ήλιος κουβαλάει

με τις φωτεινές του τις ακτίνες,

σαν κι αυτές όμοιες, κοινές, ξανά δεν είδες.

                                                                                                              Σπυριδούλα Μηντή

ΣΒΗΣΜΕΝΗ ΖΩΗ  

Η ζωή σα μια λάμπα που σιγοσβήνει,

περνάει από μπροστά σου σαν το τρένο που σε λίγο θα φύγει.

Με όλες τις αναμνήσεις φορτωμένες στα βαγόνια

και όλα εκείνα τα δύσκολα να ξεχαστούν, πικρά λόγια.

 

Λόγια που βαθιά χαραγμένα είναι στο μυαλό σου,

προερχόμενα απ' αυτούς που δήθεν θέλαν το καλό σου.

Βαριά έκλαιγες με λυγμούς αργά το βράδυ,

μέσα στον πόνο αναζητώντας μονάχα ένα χάδι.

 

Ένα χάδι που κάποτε ένα παιδί χρειαζόταν,

αλλά συμβιβάστηκε με την ελπίδα του "όταν...".

                                                                                                              Σπυριδούλα Μηντή

ΤΟ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ

Στην αγκαλιά της μαμάς σου, μικρό μου αγγελούδι,

ο κόσμος των ονείρων σου είναι σαν τραγούδι.

Κάθε στιγμή ένας θησαυρός, ένας κόσμος νέος,

με αγάπη και χαρά εσύ είσαι ο ήλιος πλέον.

Κοιμήσου, αγγελούδι μου, κι εγώ μαζί σου θα 'μαι,

απ' το κακό μακριά θα σ' έχω, γιατί σε αγαπάμε.

                                                                                                              Λορένα Κολλέσι

ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Κοντεύει καλοκαίρι και

περίεργες σκέψεις τριγυρίζουν στο μυαλό.

Περήφανη που τελειώνω το κεφάλαιο αυτό

αλλά το άγχος και η στενοχώρια

δεν με αφήνει να το απολαύσω,

να το χαρώ...

Ένα καινούργιο ταξίδι ξεκινά,

η αγωνία μεγάλη,

άλλωστε καθορίζει και το μέλλον,

έτσι λένε οι μεγάλοι.

Οι αναμνήσεις, οι χαρές και οι λύπες,

το άγχος για την αποτυχία πάντα εκεί.

Άραγε τι θα μου λείψει στην τελική;

Άνθρωποι πάνε κι έρχονται,

λίγοι θέλουν το καλό σου.

Όμως η επιτυχία έρχεται

από την αποτυχία.

Αν δεν αποτύχεις, δεν μαθαίνεις.

Ένα πράγμα είναι σίγουρο:

αν δεν προσπαθείς,

θα πέσεις και θα χαθείς.

                                                                                                              Λορένα Κολλέσι

ΚΟΙΜΗΣΟΥ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙ ΜΟΥ

Κοιμήσου, αγγελούδι μου, μέχρι ο ύπνος να σε πάρει,

στη γη τη μαγική να λάμπει το φεγγάρι,

κλείσε τα μάτια σου και άσε τα ψυχολογικά σου βάρη

και θα φροντίσω να 'σαι το μεγαλύτερο αστέρι που θα λάμπει.

Μέσα στη νύχτα τα όνειρα θα 'ναι γλυκά,

κοιμήσου και για 'σένα θα 'ναι όλα μαγικά,

φύλλα που χορεύουν με τη νύχτια συντροφιά

θα σου ψιθυρίσουν στ' αυτί λόγια γλυκά.

Η μάνα σου θα σε κρατά σε αγκαλιά ζεστή

και οι αγάπες δίπλα σου θα σου γεμίζουν τη ζωή,

τα όνειρά σου θα σου φέρουν στη ζωή σου γιορτή,

γεμάτη όνειρα και τραγούδια στη ζωή.

Στη ζωή σου έναν άνθρωπο καλό βάλε

και μην ξεχνάς στους ανθρώπους καλές πράξεις κάνε,

στο πρωινό φως όπου όλα τα χελιδόνια πάνε

να έχεις ένα ξημέρωμα καλό και όλα καλά θα 'ναι.

                                                                                                              Δημήτρης Σιούζος

ΔΕΝ ΞΕΡΩ

Όταν το μέλλον μου κρατιέται σε ένα μυαλό,

δεν μπορώ άλλο, θα εκραγώ.

Όταν το μέλλον μου κρατιέται σε δυο χέρια,

δεν μπορώ άλλο, με κόβουνε μαχαίρια.

Κάθομαι τόσες ώρες σε ένα βιβλίο,

δεν ξέρω τι να κάνω, θα τα πάρω στο κρανίο.

Έχω βαρεθεί την πίεση της καθημερινότητάς μου,

δεν αντέχω άλλο, δεν μπορώ.

Άντε να έρθουν τα Χριστούγεννα, να νιώσω λιγάκι ελευθερία,

μα έτσι όπως πάει θα γίνει σα φυλακή, δίχως κάγκελα κι ευτυχία.

Σχολείο και φροντιστήριο είναι το καλύτερο, αλλά με μέτρο,

γιατί αλλιώς θα βρω σε λίγο τον Άγιο Πέτρο.

                                                                                                              Ιλιάνα Κολλέσι

ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΨΕΥΔΟΣ

Έχω να γράψω καιρό,

οπότε ελπίζω να γράψω κάτι καλό.

Γράφω στίχους σαν τον Λεξ

γιατί γράφουμε κι οι δύο την πραγματικότητα,

άμα δεν σ' αρέσει, πήγαινε στην αθλιότητα!

Γράφω λες και έχω σοβαρότητα

αλλά άμα δε βγαίνει κάτι

πάμε στα χειρότερα.

Κυνηγάμε ζωή χωρίς ψεύδος, με αγάπη,

αλλά στις μέρες μας το θεωρούν απάτη.

Η διπροσωπία έχει φτάσει σε επίπεδο αηδίας,

πότε θα δοθούν αυτά της δημοκρατίας

να χαρεί το παιδί της κοινωνίας.

Έλεγαν ότι ήταν ερωτευμένοι,

πώς γίνανε δυο ξένοι;

Σε μια νύχτα καταστρέφονται όλα.

Για αυτό ζήσε το τώρα,

γιατί σήμερα ζεις,

μεθαύριο δε ζεις.

Αυτά είναι μέσα στη ζωή σου.

Έλεγε από έρωτα έκανε ό,τι έκανε,

τώρα βρίσκεται στη στενή με ισόβια για φόνο,

η αγάπη μετατρέπεται σε πόνο.

                                                                                                              Ιλιάνα Κολλέσι

Η ΠΙΚΡΗ ΑΛΗΘΕΙΑ

Στη ζωή θα συναντήσεις πολλές προκλήσεις,

κάποιες γλυκιές, κάποιες πικρές.

Μεγαλώνοντας πρέπει να βρεις κάτι 

που σου ταιριάζει.

Αλλά στη συνέχεια απογοητεύεσαι

γιατί τίποτα δεν σου αρέσει

και έτσι τα παρατάς.

Γιατί;

Γιατί θέλεις εκείνο το χθες

που δε νοιαζόσουν για τίποτα,

που ήταν χαρούμενο.

Και το σήμερα πικρό...

Μην αφήνεις κάτι ασήμαντο

να σου χαλάσει τη ζωή.

Όλα θα φτιάξουν, 

αρκεί να υπάρχει θέληση.

                                                                                                              Κριστιάνα Ντάγια

ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΗ ΣΙΩΠΗ

Οι άνθρωποι κάνουν όνειρα σιωπηλά,

τα κρύβουν μέσα τους βαθιά.

Μιλάνε λίγο, όμως πονούν

κι ελπίζουν πράγματα που δε θα 'ρθουν.

Ένα παιδί θέλει να πετάξει,

ένας φτωχός να ξεφύγει από τη στάχτη.

Μια μάνα προσεύχεται σιωπηλά

κι ένας γέρος κοιτάει τα παλιά.

Τα όνειρα φτιάχνουν μια ζωή

μα συχνά πληγώνουν την ψυχή,

γιατί δε φτάνουν όλοι εκεί

όπου η καρδιά τους θέλει να βρεθεί.

                                                                                                              Ρεντιόν Κοτρότσι

Η ΑΝΟΙΞΗ

Ήρθε η άνοιξη και πάλι

μαζί με τα χελιδόνια, 

επάνω στα βουνά

λιώσανε τα χιόνια.

Καθώς παίζουν τα παιδιά

στο καταπράσινο λιβάδι,

να... και ο βοσκός

που βόσκει όλο το κοπάδι.

Ο ήλιος λάμπει σα χρυσάφι

φωτίζοντας όλη την πλάση,

οι άνθρωποι χαίρονται και τραγουδούν

και τα γέλια τους μακριά αντηχούν.

Αυτή είναι η άνοιξη,

η εποχή που όλα ανθίζουν

και όλοι χαίρονται

και πανηγυρίζουν.

                                                                                                              Θεόδωρος Γούλας

Η ΦΥΣΗ

Η παράσταση ετοιμάστηκε

εχθές το βράδυ.

"Ο χορός του πράσινου".

Ο ήλιος χρυσός, όπως ήταν, έλαμπε

και φώτιζε ολάκερη την περιοχή.

Παρέλαυνε γεμάτος χαρά

κι υπερηφάνεια.

Τα λουλούδια και τα δέντρα χόρευαν ξέγνοιαστα

με το υπέροχο τραγούδι των πουλιών μέσα στο λιβάδι

και σκηνή τους ήταν τα βουνά.

Ένα πράγμα τους ενοχλούσε μόνο,

κατέστρεφε τον υπέροχο χορό τους...

Ο πόλεμος του ανθρώπου 

απέναντι στο ίδιο του το σπίτι...

                                                                                                              Ανδρέας Χρυσοβαλάντης Κύργιος

ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ

Ο παγωμένος βοριάς έπαψε να σφυρίζει,

λιώσαν τα χιόνια στα βουνά,

ξυπνάει η φύση, δίνει χαρά

με όλα τα πλάσματά της.

Μοσχομυρίζουνε τα αγριολούλουδα,

τα αήδονια λαλούν στις φυλλωσιές,

τα χελιδόνια φτιάχνουν φωλιές

να μεγαλώσουν τα μικρά τους.

                                                                                                              Μελίνα Μαρκάτη

Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ

Πανέμορφή μου πατρίδα,

που είσαι τόσο μικρή,

η δική σου η λαμπάδα

θα φωτίζει όλη μου τη ζωη.

Εκεί ξεκίνησε η ζωή μου

σε αυτή τη γλυκιά πατρίδα

που με αγάπη και στοργή

έγινα άξια και έχω καλή διαγωγή.

Τώρα που πλέον μεγάλωσα

και έχω τη δική μου ζωή

καταλαβαίνω όσο όμορφα και σιωπηλά

ήταν όταν ήμουν εκεί.

                                                                                                              Αιμιλία Ριζάι

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ ΠΡΙΝ ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Δεν μίλησα.

Όχι γιατί δεν είχα λόγια,

μα γιατί είχα δει πια

πως δεν αλλάζουν οι άνθρωποι

ούτε με την αλήθεια ούτε με την αγάπη.

 

Σ’ αγάπησα, βέβαια.

Όχι σαν όνειρο∙

σαν λάθος που ήξερα

πως κάποτε θα κάνω.

Ήρθε νωρίτερα απ’ όσο περίμενα.

 

Η πόλη ήταν πάντα βουβή.

Οι άνθρωποι πάντα ήμασταν βιαστικοί.

Μάθαμε να κοιτάμε χωρίς να βλέπουμε,

να ακούμε χωρίς να προσέχουμε.

 

Μα εγώ ακόμα θυμάμαι.

Το χέρι που δεν δόθηκε.

Το βλέμμα που απέφυγα.

Το “σ’ αγαπώ” που δεν ακούστηκε ποτέ.

 

Και δεν πονά η απογοήτευση, ξέρεις.

Πονά η προσδοκία.

Η χαρά που προετοιμάστηκε

και δεν ήρθε ποτέ.

Πονά η ώρα που ξυπνάς

και βλέπεις ότι κάτι λείπει.

Κάτι σημαντικό.

 

Όχι, δεν έχασα.

Έμαθα να αναγνωρίζω το άδειο χωρίς θυμό.

Να εκτιμώ εκείνα που δεν έγιναν όχι από φόβο,

αλλά γιατί δεν ήταν η ώρα τους.

Κι ίσως η πιο μεγάλη αγάπη

είναι αυτή που ποτέ δεν μπορέσαμε να ζήσουμε.

Που έμεινε μέσα μας

σαν προσευχή που δεν είπαμε ποτέ.

Μια προσευχή που μας έκανε πιο δυνατούς

με την πάροδο του χρόνου.

                                                                                                              Χρήστος Καρασάββας

Αποτελέσματα ενδοσχολικού ποιητικού διαγωνισμού

1ο βραβείο: Υμεράι Ναϊάντα ("Ώστε έτσι απλά ξεχνιόμαστε;")

2ο βραβείο: Κοτρότσι Ρεντιόν ("Όνειρα στη σιωπή")

3ο βραβείο: Κολλέσι Λορένα ("Αναμνήσεις")

Ψηφοφορία και βράβευση μαθητών/-τριών (Μάιος 2025)